Mercuriau(-de-Huet)
Mercurialis huetii
Euphorbiaceae
Nom en français : Mercuriale de Huet.
Descripcioun :Aquéu mercuriau, que trachis dins li colo cauquiero, èi bèn mai pichot, quàsi nanet (< 20 cm), que soun cousin Mercurialis annua. Li fueio soun pichoto (< 2 cm) e lis enflourejado emé gaire de flour. Coumpara emé lou mercuriau que ié sèmblo proun, mai qu'èi mai grand dins tóuti si partido e que trachis dins li champ e escoumbre.
Usanço :Poudèn pensa qu'a lis mémis usanço e prouprieta que lou mercuriau.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Mercurialis
Famiho : Euphorbiaceae
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
- Estiéu - Autouno - Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Colo
- Paret
- Esboudèu
- paret
Estànci : Termoumediterran à
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Mercurialis huetii Hanry, 1864
Ardèno(-d'autouno)
Odontites vernus
Orobanchaceae Scrophulariaceae
Noms en français : Odontite tardif, Euphraise tardive.
Descripcioun :Aquesto ardèno, planto de l'an, trachis dins li prado un pau umido, o en ribo d'aigo, e flouris à l'autouno. Coume lis àutri Odontites es uno planto à mita parasito emé de clouroufilo. Es eisa de la recounèisse qu'èi la souleto, au nostre, à èstre roso. Peréu n'i'a qu'uno subsp., la serotinus.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Grando erbo
Taio : 10 à 100 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Odontites
Famiho : Orobanchaceae
Famiho classico : Scrophulariaceae
Ordre : Lamiales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 1 à 1,5 cm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Ribiero
- Prado umido
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éurasiatico
Ref. sc. : Odontites vernus (Coss. & Germ.) Corb., 1894